Herinnering aan Holland

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Twijfellied

Van Joke van Leeuwen.
Mooi gemaakt.

Strafwerk van Marc

Envelop met foto's I
Dit zijn dus de foto's die ze
om ik weet niet welke reden
niet meer in een boek liet.

De meeste hebben de kwaliteit van industrieterrein -
niet bedoeld om er te zijn, als je er niet hoeft te zijn,
niet bedoeld om er te wandelen op zondag.

Juist daarom kom ik er zo graag.
Ik neem het kind dat ik niet heb
ermee naartoe.

Hier is de tijd die per ongeluk overbleef.
Hier is de onbedoelde ruimte.
Mijn broer leerde me er bochtjes achteruit.

---------------------------------------------------------
Tjikske Jansen
Uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.

Poëzie op muziek

Daar zit heel veel fouts en lelijks tussen. Zo niet deze:



En ook nog een bij de weg: alle teksten op de CD van Ellen ten Damme 'Durf jij' zijn gemaakt door dichter Ilja Leonard Pfeijffer. Ook heel erg de moeite waard. Dus.

Ik hou van Icarus

Nog zo'n mooi voorbeeld van toegankelijke (mooie en ontroerende poëzie) (van Tjitske Jansen):

Als ooit... Hagar Peeters

Dat poëzie niet per definitie onbegrijpelijk hoeft te zijn, bewijst Hagar Peeter met haar ritmische, rake gedichten. Zoals deze:

Judith Herzberg

Beroepskeuze

 

En toen ze vroegen wat ze later wilde worden

zei ze: ‘graag invalide’ en zag zich al,

benen onbewegelijk in bruin-geruite plaid

door toegewijde man en bleke zonen

voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken,

geen brief te schrijven, geen reis te maken.

Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn

zo treurig kijken als ze wou, in winkels

voor haar beurt gaan, bij optochten

vooraan staan, geen mooie kleren aan

en elke avond zachtjes snikkend

zou ze zeggen: ‘heus niet om mij

maar om die last voor jou.’

En beide zonen zouden altijd

bij haar blijven, hun leven

aan haar wijden en nooit

zou haar iets overkomen,

nooit, nooit zou ze slijten.

Het mediacollege

Als iemand aan je vraagt: wat inspireert jou?
Wat antwoord je dan.
Ik weet het niet. Dat zeg je.
Nescio

http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=nesc001